Παρασκευή 16 Μαΐου 2014

Εμείς, Οι Άνθρωποι...

Σίγουρες κινήσεις. 
Μερικές φορές επιτηδευμένα λαϊκές, ενώ κάποιες άλλες απλές έως και απλοϊκές. 

Συσπώμενο πρόσωπο μεταξύ οργής και αθωότητας με διάθεση να έρθει στα μέτρα σου, σχεδόν απόγνωση, γιατί πρέπει να νιώσει όπως εσύ, γιατί είσαι εσύ,
γιατί υπάρχει απόλυτη ανάγκη να ταυτιστείς μαζί του κι αυτό μαζί σου, έστω και για λίγες ώρες. 

Μπράβοι, λεκτικές κορώνες, μικρόφωνα, μεγάφωνα, ποπ-κορν, τυρόπιτες, σάμαλι, φυστίκια και παντιέρες παντός είδους.

Σακάκι, αλλά όχι πάντα γραβάτα, ιδρώτας και εκτυφλωτικά φώτα.

Κάμερες, ενίοτε τσαμπουκάδες, εκβιασμοί, απειλές προγράμματα, σχήματα, συνεργασίες και προοπτικές.

Αβάντες από συναδέλφους του εξωτερικού, ιδρώτας, κάμερες, φώτα, ροκάνες
και σθεντόριες φωνές.

Πλατείες, σοκάκια, πεζοδρόμια, ραχούλες και χωριουδάκια.

Περιοδείες, βιογραφικά, λύσεις, κρίσεις, συνεργασίες και αποχωρήσεις.

Αφίσες, τρικάκια με γνωστούς-αγνώστους, βιντεοκλίπ, "χιούμορ" και σοβαρότητα σε αναλογίες πρωϊνάδικου.

Συνθέσεις, αντιθέσεις, καλώδια, τραγούδια, έπαρση, κοινό.

Σώματα, εκδηλώσεις, λόγια, λόγοι, αστειάκια, εμμονές, διαπληκτισμοί. 

Όχι, δεν είναι εμποροπανήγυρις.
Δεν πρόκειται για νυχτερινό μαγαζί με λαϊκούς τραγουδιστές
ούτε για κάποιον περιοδεύοντα θίασο.

Είναι οι "πολιτικοί" και οι εκλογές
είναι η ανάθεση της ζωής
είναι η ίδια η ζωή μας πάνω στο κρεββάτι του κομματικού Προκρούστη
είναι το αποτέλεσμα της παραίτησης μας από την πολιτική, δηλαδή από την ίδια μας τη ζωή.

Είμαστε οι πάντα χειροκροτούντες και ποτέ οι χειροκροτούμενοι.
Είμαστε αυτοί που δεν μπορούν να σκεφτούν, μια στιγμή, ένα δευτερόλεπτο,
εκτός πλαισίου.
Είναι εκείνοι, που έχουν κατασκευάσει το πλαίσιο.

Πρόκειται για την ίδια τη Ζωή, όχι για το Φαντασιακό της.
Πρόκειται για την ίδια τη Ζωή, όχι για Marketing ούτε για ασκήσεις επί χάρτου.
Πρόκειται για την ίδια τη Ζωή κι αυτή δεν χωρίζεται σε κομμάτια, ειδικά σε τέτοιου είδους, που δεν συνθέτουν καμία Ολότητα.
Πρόκειται για την ουσία της Θέσης, όχι για την Ανάθεση.
Ναι, ξέρω, δεν έχουμε κάνει ό,τι μπορούμε, ό,τι ίσως θα έπρεπε, αλλά αν δε το βάλουμε στο μυαλό μας δε θα το κάνουμε ποτέ.
Εμείς, οι άνθρωποι, παράγουμε,
εμείς πρέπει να καρπωνόμαστε το προϊόν της παραγωγής μας.
Εμείς, οι άνθρωποι, ζούμε,
εμείς πρέπει να αναλάβουμε τις ζωές μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου