Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2009

ΠΟΘΕΝ ΕΣΧΕΣ ΚΡΙΤΗΡΙΟ;...



Μια τηλεμαχία μπορεί να διαμορφώσει Πολιτικό Κριτήριο; Και είναι δυνατόν να διαμορφωθεί κάτι που δεν υπάρχει μόνο και μόνο επειδή είμαστε πεπεισμένοι για την ύπαρξή του;
Ναι, μπορείς για παράδειγμα να αλλάξεις, να διαμορφώσεις, να πλάσεις μια ερωτική σχέση όμως είναι απαραίτητο ένα στοιχείο: να είναι υπαρκτή, να ζει, να αναπνέει. Όταν δεν υφίσταται σχέση, δεν μπορείς να επιφέρεις αλλαγές πάνω της.
Πως θα κρίνεις και τυχόν θα αλλάξεις κάτι που για σένα υπάρχει ενώ στην πραγματική του ουσία είναι ανύπαρκτο;
Κάθε σύστημα (ιδεών, εξουσίας, κλπ) έχει κάποιες -έστω και λίγες- βασικές αρχές που το καθιστούν υπαρκτό και ουσιώδες.
Για παράδειγμα: Αν είσαι Χριστιανός πρέπει να έχεις ως βασικό άξονα της καθημερινής σου ζωής το έμπρακτο ενδιαφέρον προς τον συνάνθρωπο (ανεξάρτητα από φύλο, φυλή, ηλικία κλπ). Αυτό είναι το βασικό θεμέλιο της Χριστιανικής διδασκαλίας. Όλα τα υπόλοιπα (Μυστήρια, Εκκλησιαστική ζωή, Ελεημοσύνη κλπ) απορρέουν από αυτήν τη βασική αρχή. Το χριστιανικό κριτήριο λοιπόν είναι η προς τον πλησίον αγάπη. Αν τυχόν πηγαίνεις κάθε Κυριακή στην Εκκλησία, κοινωνείς και εξομολογείσαι αλλά στην καθημερινότητα σου δεν προσπαθείς τουλάχιστον να συμπαθήσεις τον συνάνθρωπό σου, τότε η Χριστιανική σου ταυτότητα τίθεται στο περιθώριο, είναι ανύπαρκτη.
Γιατί «Αν ξέρω να μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε έγινα σαν ένας άψυχος χαλκός που βουίζει η σαν κύμβαλο που ξεκουφαίνει με τους κρότους του. Και αν έχω το χάρισμα να προφητεύω και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετακινώ με τη δύναμη της ακόμη και τα βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε δεν είμαι τίποτε απολύτως. Και αν πουλήσω όλη την περιουσία μου για να χορτάσω με ψωμί όλους τους φτωχούς, και αv παραδώσω το σώμα μου για να καεί, αλλά αγάπη δεν έχω, τότε σε τίποτε δεν ωφελούμαι». Δεν είναι δικά μου λόγια αυτά, αλλά του Παύλου στην Α' Κορινθίους κεφ. ιγ' στίχοι 1-13. Ο Παύλος λοιπόν ορίζει πως ό,τι και αν κάνει ο Χριστιανός, αν δεν αγαπάει, δεν μπορεί να διαφοροποιηθεί από τους υπόλοιπους ανθρώπους που μάλλον μπορούν να κάνουν ό,τι κι εκείνος αλλά δεν μπορούν να αγαπήσουν όπως εκείνος.
Έτσι καταλαβαίνουμε τα κριτήρια. Κρίνουν κάτι, θέτουν όρια και προϋποθέσεις. Δεν υπάρχουν για κάποιο νεφελώδες και εγωιστικό αυθύπαρκτο τους. Υπάρχουν με λόγο, κινητοποιούν τον άνθρωπο με σκοπό, έχουν τ έ λ ο ς δηλαδή. Τα ίδια ισχύουν και για οποιοδήποτε σύστημα ιδεών και όχι μόνο. Μια βασική αρχή ας πούμε του Αναρχισμού είναι η πλήρης αντίθεσή του στο Κράτος ή αντίστοιχα του Καπιταλισμού το απαραίτητο της Κεφαλαιακής ιδιωτικοποίησης των μέσων παραγωγής. Άρα δεν μπορεί να υφίσταται Αναρχική σκέψη χωρίς Αντικρατικό περιεχόμενο ή Καπιταλισμός χωρίς κατοχή μέσων παραγωγής από το Κεφάλαιο.
Πάμε τώρα στα δικά μας.
Θα μπορούσε η τηλεμαχία έστω να επηρεάσει-και όχι να διαμορφώσει- το πολιτικό κριτήριο, αν υπήρχε όμως ήδη διαμορφωμένο τέτοιο κριτήριο. Αν η προ-τηλεμαχίας πληροφόρηση ήταν μεστή και ουσιώδης. Θα μπορούσε δηλαδή το debate να αποτελέσει το κερασάκι στην τούρτα του Πολιτικού Κριτηρίου αν υπήρχαν δύο βασικές σταθερές (αρχές) στο προ-τηλεμαχίας χρονικό διάστημα: άμεση και αντικειμενική (το κατά δύναμιν…) πληροφόρηση και ουσιαστική πολιτική συμμετοχή. Όταν όμως πληροφόρηση δεν υπάρχει και η συμμετοχή φαντάζει ως κακόγουστη φάρσα, τότε το κερασάκι χάνει την οσμή και τη γλύκα του και απλά αναλαμβάνει άχαρο ρόλο στα επικοινωνιακά κόλπα των Κομματικών Μηχανισμών.
Υπάρχει τελικά Κριτήριο στην Επαγγελματική Πολιτική; Υπάρχει στην Πολιτική που γνωρίζουμε πληροφόρηση, συμμετοχή και άμεση παρέμβασή του πολίτη τηρουμένων των αναλογιών πάντα;
Η απάντηση είναι όχι και εξηγούμαι.
Το πολιτικό κριτήριο του Νέο-Έλληνα διαχέεται εξ΄ ολοκλήρου στην κάλπη. Αυτή έχει ανυψωθεί στους Δημοκρατικούς Ουρανούς του Σύγχρονου Ελληνικού κράτους σε πανάκεια κι αποτελεί το μοναδικό κριτήριο Πολιτικής Υπόστασης. Με λίγα λόγια, αν ψηφίζεις κατέχεις αξιωματικά πολιτικό κριτήριο, αν δεν ψηφίζεις κατέχεις αξιωματικά πολιτική ανευθυνότητα και παύεσαι από την ιδιότητα του πολίτη (λες και ήσουν ποτέ κάτοχός τέτοιας ιδιότητας).
Όμως ψήφος χωρίς πληροφόρηση και συμμετοχή είναι κοροϊδία.
Όλο το προηγούμενο διάστημα, το υποτιθέμενο Πολιτικό μας Κριτήριο έχει διαμορφωθεί από την τηλεόραση και τους διάφορους πολιτικούς αστέρες που παρελαύνουν στους δέκτες μας. Άκριτα, τρώγοντας, πίνοντας και υπό μορφή διασκέδασης βλέπουμε τους Πολιτικούς να διασταυρώνουν τα ξίφη τους μπροστά μας εν είδη Πολιτικού Τσίρκο και έτσι το κριτήριό μας διαμορφώνεται χωρίς εντάσεις, ξεκούραστα, αναίμακτα...
Βέβαια εμείς είμαστε ήσυχοι για τη δημοκρατικότητά μας ακόμα κι όταν ψηφίζουμε ΛΑΟΣ, ακόμα και όταν κρυφοευχαριστιόμαστε με τις ενέργειες της Χρυσής Αυγής ακόμα και όταν ακούμε τις λεκτικές ριπές του πρώην Πρασινοφρουρού και νυν «Εθνο - Σοσιαλιστή» Χατζάρα. Διαβάζουμε«Πρώτο Θέμα» και «Παρόν» σίγουροι για τα δημοκρατικά μας αισθήματα και το Εθνικό μας Δίκαιο. Κτισμένο λοιπόν Κριτήριο από τέτοιου είδους υλικά είναι λογικό να μας οδηγεί σε επίφαση γνώσης. Η ουσία βέβαια είναι ότι δεν κατέχουμε γνώση αλλά άγνοια.
Το πολιτικό κριτήριο δεν εξαρτάται από την ακοή και την όραση αλλά από τη σκέψη και την κρίση. Πρώτα κρίνεις και μετά σιγά-σιγά αποκτάς κριτήριο. Δεν μπορείς να έχεις πείρα χωρίς διδακτικές εμπειρίες, δεν μπορείς να έχεις κριτήριο χωρίς μακροχρόνια και πολλές φορές επίπονη άσκηση κρίσης. Δεν μπορεί να συμβεί το αντίστροφο. Όπως είχε γράψει κάπου ο Λιαντίνης, δεν γίνεται πρώτα να σπάσει το βάζο και μετά να πέσει από το τραπέζι. Ύστερα από την σκέψη ακολουθούν όραση και ακοή. Αν δεν έχεις σκεφτεί, τι θα δεις και πώς, τι θα ακούσεις και με ποιο τρόπο, πως είναι δυνατό να μιλάμε για κριτική σκέψη;
Το κριτικό πνεύμα δεν είναι Άγιο πνεύμα να μεταγγίζεται εξ΄ ουρανού.
Επιτρέψτε μου να κάνω ένα απλούστατο και αφελές ρητορικό ερώτημα: Πόσοι από αυτούς που υπερήφανα κομπάζουν για το Πολιτικό τους Κριτήριο έχουν μελετήσει τουλάχιστον το πρόγραμμα του κόμματος της αρεσκείας τους; Ακόμα και στο μανάβικο όταν πας απαιτείς να μη σε κοροϊδέψει κανείς στο ζύγι ή στην ποιότητα. Πώς κάποιος αποφασίζει τόσο εύκολα για τέσσερα χρόνια διαβίωσης (όχι μόνο δικής του) ενώ δεν δείχνει την ίδια ευκολία στο διάλεγμα της ντομάτας για σαλάτα ή γεμιστά;
Είναι απλό. Η Επαγγελματική Πολιτική δεν προάγει την Κοινωνικοποίηση Πολιτών αλλά την Ιδιώτευση Ψηφοφόρων.
Η ψήφος προσφέρεται ως δώρο στη συσκευασία της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας κάθε τέσσερα χρόνια και είναι η μοναδική ενέργεια στην οποία κυριολεκτικά αναγκάζεσαι να προβείς για το Πολίτευμα σου. Είναι υποχρέωση, όχι δικαίωμα. Αν θες να λέγεσαι Δημοκράτης πρέπει να ψηφίσεις. Τον υπόλοιπο καιρό δε σε χρειαζόμαστε, μπορείς να λειτουργήσεις ως Ιδιώτης. Μια φορά όμως στα τέσσερα χρόνια είσαι υποχρεωμένος να ντυθείς το ρούχο του Πολίτη, να έχεις στην τσέπη σου το Πολιτικό Κριτήριο που εμείς φτιάξαμε για σένα και να προστρέξεις στην κάλπη. Αν μέσα στα τέσσερα χρόνια θες να διεκδικήσεις κάτι, μόνο ο δρόμος μπορεί να σε φιλοξενήσει μαζί βέβαια με χημικά και ξύλο από τα όργανα της περιβόητης ΕΝΝΟΜΗΣ ΤΑΞΗΣ.
Ό,τι έχει παραδώσει το Κράτος ως ουσία της κριτικής σκέψης και συμμετοχής είναι καταποντισμένο από τους μηχανισμούς που το ίδιο κατασκευάζει. (πχ τοπική αυτοδιοίκηση μεν, κομματικοποιημένη δε).
Σε ένα χαώδες παρόν που το κριτήριο (Πολιτικό) πρέπει να θεωρείται δοσμένο και να παραμένει ανέγγιχτο ως δώρο Θεού (Κράτους), δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια για τη μεγάλη μάζα. Έτσι κι αλλιώς αυτή θεωρείται εμπόδιο για τους χορηγούς Μεταρρυθμίσεων ή Εκσυγχρονισμών.
Στη δημοκρατία διαλέγεις και παίρνεις. Όλα υπάρχουν, όλα τα σφάζουμε όλα τα μαχαιρώνουμε εμείς οι Πολιτικάντηδες. Εμείς θέτουμε τα όρια και εσύ απλώς τα δέχεσαι. Σήμερα είμαστε Δεξιοί, λίγο πριν τις εκλογές γινόμαστε Αριστεροί, μετά μπορεί να γίνουμε Κεντρώοι και πάει λέγοντας. Είμαστε απ΄ όλα και σου αρέσει. Είμαστε όπως κι εσύ κακόμοιρε Ιδιώτη, για αυτό και μας ψηφίζεις. Το Πολιτικό σου Κριτήριο είναι η γιάφκα που κρύβουμε την καριέρα μας, τα θέλω μας, τα Μη-Πιστεύω μας. Μαζί το φτιάξαμε, δε διαφέρουμε και πολύ.

Δημοσιογραφικό και Πολιτικό κατεστημένο αποφασίζουν τι θα πουν, πως, πότε και ποτέ χωρίς λόγο.
Θες τρομοκρατία; Πάρε λίγη δόση πριν τις εκλογές.
Θες να ακούσεις για μετανάστες; Πάρε λίγο μυρωδιά από σκούπα στο κέντρο της Αθήνας.
Θες λίγη πολιτική κινησιολογία; Δες λίγο Καραμανλή.
Μήπως θες ευφράδεια; Άκουσε Βενιζέλο και Πολύδωρα. Δεν έχει σημασία πως δεν καταλαβαίνεις, αυτό θέλουμε κι εμείς.
Θες Λαϊκή δεξιά και Λαϊκή Αριστερά; Πάρε Γιακουμάτο και Κανέλλη.
Θες Επαναστατικό Εξεγερτισμό; Πάρε λίγο από ΣΥΡΙΖΑ.
Θες πολύ Πράσινη Οικονομία; Πάρε Οικολόγους.
Θες light ή brutal Φασισμό; Πάρε Καρατζαφέρη (με τα μπουμπούκια του) ή Μιχαλολιάκο (με τα αγριομπούμπουκά του).
Θες ολίγη από Εσωτερική Ανάταση και New Age; Πάρε υπνωτικό Χαρδαβέλα
Στη Δημοκρατία διαλέγεις και παίρνεις. Άλλωστε αυτό δε σου έχουμε πει πως είναι Δημοκρατία; Να κάνεις ό,τι θες, να φωνάζεις όσο θες, να παραπονιέσαι αλλά κανείς να μη σου δίνει σημασία. Γιατί κανείς δε σου είπε πως δεν είσαι Πολίτης παρά Ιδιώτης και Υπήκσος. Μας έδωσαν μια ταμπέλα πολύ όμορφη και βολική (Πολίτης) και κυκλοφορούμε υπερήφανοι για την κατοχή της, Γνωρίζω ανθρώπους που αναριγούν μπροστά στην κάλπη ασκώντας το εκλογικό τους δικαίωμα. Είναι οι ίδιοι που όλο το προηγούμενο διάστημα δεν σκέφτηκαν τίποτα εκτός από τον προσωπικό τους πυρήνα, είναι αυτοί που δεν βγήκαν ποτέ στο δρόμο να διεκδικήσουν τα αυτονόητα, είναι οι ίδιοι που ένιωθαν ικανοποίηση όταν δέρνονταν διαδηλωτές, όταν το Κράτος απήλαυνε μετανάστες, όταν Ο Μιχαλολιάκος οργάνωνε συλλαλητήρια εναντίον των Μη Ελλήνων αυτή της χώρας. Το μόνο που δεν έχουν σκεφτεί είναι πως μπορεί να βρεθούν κι αυτοί σε μειονεκτική θέση και κάποιος να επιθυμεί την εξόντωσή τους.
Πολιτικό Κριτήριο λοιπόν δεν υπάρχει γιατί αυτό που ξέρουμε όλοι ως Πολιτική είναι απλώς Παραπολιτική. Παραπολιτικό Κριτήριο υπάρχει περίπτωση να διαθέτουμε, αλλά κι αυτό δεν είναι σίγουρο...

Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2009

ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ, ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΗΗΗΗΗ...


Τολμώ μια μικρή διασκευή σε ένα κλασικό τραγούδι της Μεταπολιτευτικής Περιόδου.
Πρόκειται για το "Αφρικανέ, Αφρικανέ" της Εθνικόφρονος αοιδού Έφης Σαρρή.

ΤΟ ΠΡΟΤΕΝΩ ΑΝΕΠΙΦΥΛΑΚΤΑ ΩΣ ΤΟΝ ΝΕΟ ΥΜΝΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.

Στο link που ακολουθεί βρίσκεται η οπτικοποίηση του τραγουδιού.
http://www.greektube.org/content/view/61249/2/

"Πατήστε" με σεβασμό στη μελωδία και όλοι μαζί ας τραγουδήσουμε...

ΤΙΤΛΟΣ: Καραμανλή, Καραμανλήηηη...

Αγάπησα Καραμανλή
γιατί ‘χε θειό Πρωθυπουργόοοοο

το Κόμμα μας το… ζήλευαααααν
Είχε παλιά και την Ε.Ρ.Ε
που ήταν βέβαια ξενέεεεε
δεν ήξερα ποιος ήμουνααααα


Καραμανλή, Καραμανλήηηηηη
Θα ΄ρθει ο Θείος να σε βρει

Καραμανλή, Καραμανλήηηηηη
Το Κόμμα του έκανες γιαπί
(δις)


Αγάπησα Καραμανλή
Και στο Μαξίμου μια φοράαααα
μού ‘δειξε τ΄αφανέρωταααα
Πάνω σε στίβες από νόμους

και με κουμπάρους παρανόμουους
τα χέρια κούναγε ξενέρωτα

Καραμανλή, Καραμανλήηηηη
το Κόμμα έκανες γιαπί
Καραμανλή, Καραμανλήηηηη
Σε βλέπω αλλού την Κυριακήηηη
(δις)

Αγάπησα Καραμανλή
μα έτρωγε πολύ τσιτσίιιι
κι αρχίσαν τα προβλήματαααααα
Μπήκαν στη μέση Μοναχοί
που ήταν Βατοπαιδινοίοιοι
και όλα ξεφτελίστηκαααααν

Καραμανλή, Καραμανλήηηηη
Το Κόμμα έκανες μουνί
Καραμανλή, Καραμανλήηηηη
Θα ΄ρθει ο Θείος να σε βρει

(δις)

Αγάπησα Καραμανλή
και ο Ρουσόπουλος αλίιιι…

πώς με αποτελείωσεεεε
Αλογοσκούγης και λοιποί
κι ο Βουλγαράκης στο γυαλίιιι
που μίλαγε για ηθικήηηηη


Καραμανλή, Καραμανλήηηηη
Το Κόμμα έκανες μουνί

Καραμανλή, Καραμανλήηηηη
Παπάρια μάντολες και συ
(δις)


'Ημουνα δεξιόχειρας
και παραλίγο αυτόχειραααας
και λίγο Εθνικόφροναααας
Και ο Κοκός μου άρεσε
κι ο Γιώργης ο Χουντόφροναααας
που ήτανε μες στη βουλήηηηη

Καραμανλή, Καραμανλήηηηη
Το Κόμμα έκανες μουνί
Καραμανλή, Καραμανλήηηηη
Ρίχνω στον Άδωνι κουκί
(δις)

Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2009

Ο "ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΙΟΥΔΑΣ" ΕΡΧΕΤΑΙ...


Εντάξει, ξεκαθαρίσαμε πια τι θα γίνει με τον Ψινάκη. Δεν προλάβαινε λέει ο πρόεδρος να δώσει στους ψηφοφόρους του ΛΑ.Ο.Σ να καταλάβουν ποιος είναι πραγματικά, οπότε τον κρατάει στη σαλαμούρα για την επόμενη φορά. Βέβαια δεν μας είπε ποτέ ότι στο Forum της ιστοσελίδας του Μπουμπούκου γινόταν χαμός από μηνύματα εξαγριωμένων Πατριωτών που απειλούσαν ότι θα κόψουν το δεξιό τους παπάρι αν ο Ψινάκης μπει στα ψηφοδέλτια και άλλων που θα το έκοβαν αν δεν έμπαινε (φαντάζομαι πως τώρα το έχουν κάνει ήδη).
Επίσης ξεκαθαρίσαμε τη συμμετοχή του Παπανικόλα και των "Οικολόγων Ελλάδος" από το γνωστό "Τηλεφώς". "Θα είναι μαζί μας στον τίμιο και καλό αγώνα, θα έχουμε κοινή περπατησιά" όπως θα έλεγε και ο πρόεδρος. Γιατί να ξέρετε ότι το "Ο" στο ΛΑ.Ο.Σ εκτός από "Ορθοδοξία" μπορεί να σημαίνει και "Οικολογία", μπορεί να σημαίνει και "Όλα τα σφάζω Όλα τα μαχαιρώνω", μπορεί να σημαίνει και "Ο,τιδήποτε γουστάρετε εσείς".

Ας πάμε στα πολύ σοβαρά όμως τώρα. Την αφίσα με τον κύριο Δημήτρη Ζαφειρόπουλο που βλέπετε, την έχει αναρτήσει ο ίδιος στο προσωπικό του ιστολόγιο και ενημερώνει για την κάθοδό του με το ΛΑ.Ο.Σ. Είναι ο επανεκδότης της εφημερίδας "Ελεύθερος Κόσμος" κι ένα από τα πρώην πρωτοπαλίκαρα της Χρυσής Αυγής. Βέβαια τώρα έχουν χωρίσει οι δρόμοι τους, αλλά σκεφτείτε αν ο Σκυφτούλης κατέβαινε στις εκλογές με το ΣΥ.ΡΙΖ.Α ας πούμε. Δεν μπορώ να φανταστώ τι θα γινότανε!!!!
Το περίεργο δεν είναι ότι πολιτεύεται με το ΛΑ.Ο.Σ, άλλωστε από ΤερτΑυγουστιανούς και Απριλιανούς έχει απόθεμα ο Καρατζαφέρης.
Το περίεργο είναι πως ο Πρόεδρος έχει ανακοινώσει όλα τα νέα πρόσωπα εκτός από το συγκεκριμένο. Ο παρακάτω πίνακας είναι από την επίσημη ιστοδελίδα του ΛΑ.Ο.Σ και ειδικότερα από το πεδίο "Δελτία Τύπου". Για δείτε λίγο:

03/09/09
Ο ΠΡΩΗΝ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΤΗΣ ΝΔ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ ΣΤΟ ΛΑ.Ο.Σ
03/09/09
Ο ΠΡΩΗΝ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΤΗΣ ΝΔ κ. Γ. ΓΑΡΟΥΦΑΛΙΑΣ ΣΤΟ ΛΑ.Ο.Σ
04/09/09
Ο Κωνσταντίνος Μακρυνόρης στο ΛΑ.Ο.Σ
05/09/09
Ο ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΣΤΟ ΛΑ.Ο.Σ
08/09/09
ΝΕΕΣ ΠΡΟΣΧΩΡΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΛΑ.Ο.Σ (Ουρανία Παπανδρέου και ο κ.
Μιχαήλ Βετούλης, πρώην πολιτευτές της ΝΔ)
09/09/09
Ο ΠΡΕΣΒΗΣ ε.τ. κ. Ι. ΚΟΡΑΝΤΗΣ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΥ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑ.Ο.Σ
09/09/09
Η ΑΡΓΥΡΩ ΚΩΣΤΑΡΟΓΛΟΥ, ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΤΗ ΚΟΛΥΜΒΗΣΗ, ΣΤΟ ΛΑ.Ο.Σ
10/09/09
O ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΝΑΤΟΛΑΚΗΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΤΟΥ ΛΑ.Ο.Σ ΣΤΗ Β΄ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
11/09/09
Ο ΙΑΤΡΟΔΙΚΑΣΤΗΣ ΕΜΜ. ΝΟΝΑΣ ΣΤΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑ.Ο.Σ
11/09/09
ΟΙ ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΤΟ ΛΑ.Ο.Σ

Δεν θα μπορούσε να αναφερθεί με επίσημο Δελτίο Τύπου και η υποψηφιότητα αυτού του κακομοίρη του Ζαφειρόπουλου; Είχε βάλει και στις Δημοτικές Εκλογές του 2006, αρχηγός του Συνδυασμού «ΑΘΗΝΑ-ΠΟΛΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ». Δεν είναι άγνωστος. Θα έπρεπε το κόμμα να ανακοινώσει την προσχώρησή του στις τάξεις του...

Πως γίνεται βέβαια να υπάρχει διάλογος στο forum του Αδώνιδος για την υποψηφιότητα Ζαφειρόπουλου, το κόμμα να μην έχει εκδώσει επίσημο Δελτίο Τύπου, ο Ζαφειρόπουλος να έχει εκτυπώσει αφίσα και ο Μπουμπούκος να απαντάει σαν όλα να είναι κανονισμένα… αυτό ούτε ο Θεός δεν το ξέρει.
Παρακολουθείστε Διάλογο:

"Αγαπητέ Άδωνη, θα ήθελα να σε ρωτήσω σχετικά με την υποψηφιότητα του κύριου Ζαφειρόπουλου. Δεν είναι κάπως ακραίος? Θα ήθελα τη γνώμη σου αγαπητέ.
http://melostisneos.wordpress.com/
Απάντηση

Ο/Η Άδωνις Γεωργιάδης λέει:
12/09/2009, 08:38
Όπως είπα και σήμερα στον ΣΚΑΪ δεν μπορούμε να θέσουμε όριο για την αποδοχή μιάς υποψηφιότητος, το τί έλεγε κάποιος πριν. Αυτό που μας νοιάζει είναι το τί πρεσβεύει τώρα. Ο κ. Δημήτρης Ζαφειρόπουλος, επειδή τον γνωρίζω καλά σας λέω ότι είναι εξαιρετικά σοβαρός και φυσικά ευπρόσδεκτος στον ΛΑ.Ο.Σ. Και του εύχομαι καλή επιτυχία. Υπενθυμίζω ότι τα ίδια ακριβώς έγραφαν και έλεγαν και για τον Μάκη Βορίδη και τώρα έχουν καταπιεί την γλώσσά τους".

Ο πρόεδρος μάλλον φοβάται. Γιατί σου λέει: Ρε εδώ έκανα τόση προσπάθεια να παραστήσω το Δημοκράτη. Αυτός έχει εκδώσει βιβλίο που μιλάει για σύνδεση Εβραίων και Μαρξιστών, πως θα τον βάλω στα ψηφοδέλτια; Τόσο κόπο έκανα να αποδείξω πως αγαπάω τους Εβραίους και τους αγνούς-καθαρούς κομμουνιστές: Ε ρε γαμώτο, πως έμπλεξα έτσι πάλι; Κάτσε να δω τι αντιδράσεις θα υπάρχουν και βλέπουμε...
Βέβαια ο Ζαφειρόπουλος δεν μπορούσε να περιμένει την επίσημη ανακοίνωση του κόμματος και έσπευσε να φτιάξει και προσωπική ιστοσελίδα.
Και για να ξέρουμε περί τίνος πρόκειται, ακολουθεί απόσπασμα από μια χαρακτηριστική συνέντευξη αυτού του ευγενούς τέκνου του Έθνους. Απολαύστε τον:
-κ. Ζαφειρόπουλε επανεκδώσατε μία ιστορική εφημερίδα της Δεξιάς, τον «Ελεύθερο Κόσμο». Τι σας οδήγησε σε αυτή την απόφαση και πως βλέπετε σήμερα την πορεία της εφημερίδος σας;
-Με τον Ε.Κ. μπορώ να πω ότι έχω μία συναισθηματική σχέση, καθώς θυμάμαι αυτή την εφημερίδα να μπαίνει στο σπίτι μου, όταν εγώ βρισκόμουν στην παιδική ηλικία, και να προξενεί συζητήσεις και πολιτικούς προβληματισμούς στην οικογένεια. Αργότερα υπήρξα ο ίδιος, συνεπής αναγνώστης του «Ελληνικού Κόσμου», της εφημερίδας της ΕΠΕΝ την δεκαετία του ‘80 και κατά κάποιον τρόπο, τον εβδομαδιαίο συνεχιστή του πρώτου. Έτσι λοιπόν, όταν το 2003 ανακάλυψα ότι ο τίτλος του «Ελεύθερου Κόσμου» ήταν νομικά διαθέσιμος, η επιλογή του ήταν πασιφανής.

Επίσης, ρίξτε και μια ματιά στην περιγραφή του βιβλίου του «Επιχείρηση Κοκκινος Ιούδας»:

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΙΟΥΔΑΣ Δημήτριος Ζαφειρόπουλος Το βιβλίο του Δημήτρη Ζαφειρόπουλου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ε.Κ.» αποκαλύπτει τις σχέσεις Σιωνισμού - Κομμουνισμού, τις πνευματικές καταβολές του Μαρξ, το παρασκήνιο της μπολσεβίκικης επανάστασης στην Ρωσία, τον ελληνο-εβραϊκό κομμουνισμό βήμα - βήμα από την γέννησή του μέχρι και τον αιματηρό συμμοριτοπόλεμο. Μέσα από κείμενα και δηλώσεις των πρωταγωνιστών του φανερώνεται όλη η διασύνδεση των σιωνιστών με τους γεννήτορες της μαρξιστικής ιδεολογίας και αυτούς που την εφήρμοσαν στην πράξη.
ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΙΛΑΝΕ ΑΠΟ ΜΟΝΑ ΤΟΥΣ... ΕΤΣΙ ΚΥΡ-ΓΙΩΡΓΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΗ;

Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2009

ΚΩΣΤΑΚΗΣ Ο ΕΙΣΑΓΟΜΕΝΟΣ...

Θυμάστε μια παλιά διαφήμιση με το Νίκο Παπαναστασίου που υποδυόταν τον «Λαλάκη τον εισαγόμενο»; Ε, έτσι ήταν και ο Καραμανλής στη συνέντευξη με τον Πρετεντέρη.
Λογικά, τώρα πρέπει να εισήχθη στη χώρα ο Κωστάκης, λίγες μέρες έχει. Άλλος μάλλον κυβερνούσε. Δεν ξέρει τίποτα, δεν είδε τίποτα, δεν φταίει για τίποτα. Έκανε κάποια λάθη, παίρνει την ευθύνη αλλά ως εκεί, όχι να παραιτηθούμε κιόλας. Θα μας δώσει και καθαρά ψηφοδέλτια λέει, άσχετα αν άφησε 6 χρόνια να βρωμίσουμε στη μπόχα των σκανδάλων που δεν ήξερε, δεν κατάλαβε, δεν του τά’ πανε, δεν ασχολήθηκε όσο έπρεπε βρε αδερφέ.
Μου θύμισε τον Χριστόδουλο, που δεν είχε καταλάβει τι γινόταν στο Πολυτεχνείο το΄73 γιατί διάβαζε… είχε πει.

Υπέρ: Κούνημα χεριών σχεδόν σε κατάσταση επιληψίας


και

Κλασικές πια αλλά αγαπημένες φράσεις :
1) Αυτή είναι η πραγματικότητα
2) Καθαρές κουβέντες
3) Ξεκάθαρα
4) Παίρνω την ευθύνη
5) Λάθος μου

Η πιο απολαυστική απάντηση ήταν εκείνη που αναφερόταν στις πρόσφατες πυρκαγιές της Αττικής και σε αυτές της Πελοποννήσου προ δύο ετών.
ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΚΑΝΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ (όχι ότι το περιμέναμε κιόλας αλλά έτσι… λεμε τώρα).

Μοντελάκι ο δικός σου έτσι;;;;;

Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2009

Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΤΟΥ...


Το άργησα λίγο γιατί σκεφτόμουνα μήπως τυχόν γράψω βλακείες. Μα και οι βλακείες για τους ανθρώπους είναι, κυρίως αυτές… Οπότε συγχωρήστε με αν παρακάτω έχω γράψει πολλές.
Σας το παραδίδω...


Διακοπές, άδεια, ξεκούραση, χαλάρωση…
Λέξεις που ακούγονται συνήθως την καλοκαιρινή περίοδο και έχουν ιδιαίτερη σημασία για όλους μας.

Φαντάζομαι πως από τότε που ο Καπιταλισμός κατάλαβε ότι δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στύβοντας ολοκληρωτικά τους εργαζόμενους, εφηύρε το δικαίωμα των διακοπών. Η αλήθεια είναι πως δε γνωρίζω πότε έγινε αυτό για πρώτη φορά, πότε δηλαδή το σύστημα αντελήφθη την αναγκαιότητα της… διακοπής, της άδειας (τι σημαίνει "άδεια"; Μήπως πως όταν δεν δουλεύεις πρέπει να νιώθεις… άδειος;), πάντως στις μέρες μας θεωρούνται αναπόσπαστο κομμάτι του εργασιακού βίου (αν και πρόκειται για βραχεία διακοπή του).

Φαντάζομαι πάλι, πως το διάστημα που μετέβη η Ευρώπη από το φεουδαρχικό σύστημα στο καπιταλιστικό, που ο αγρότης του μεσαίωνα και τα κατάλοιπά του πέρασαν στην εκμετάλλευση του ιστορικά τότε νιόφερτου Αστού, που οι τίτλοι ευγενείας τυπικά έπαψαν να ισχύουν και ο ενδο-αστικός Βιομηχανικός Ανταγωνισμός άρχισε να διαδραματίζει σημαίνοντα ρόλο στον κόσμο (τουλάχιστον στον δυτικό με παράπλευρη βέβαια απώλεια τον μη δυτικό), στα χρόνια του ξεριζώματος των αγροτών από τις γαίες και του "φυτέματός" τους στις νιόφερτες Μανιφακτούρες των Άστεων, της εξαθλίωσης ανδρών, γυναικών, παιδιών, σε εκείνα τα χρόνια οι διακοπές δε θα μπορούσαν να υπάρχουν.
Ήταν διάστημα εκρηκτικής εγκαθίδρυσης του Καπιταλισμού, όλα τα υπόλοιπα βρίσκονταν σε Πέμπτη μοίρα. Το πιο σημαντικό βέβαια είναι ότι δε θα μπορούσε να περάσει ως έννοια ούτε και από το μυαλό του οποιουδήποτε εργάτη εκείνης της εποχής.
Όταν προσπαθείς να επιβιώσεις δεν σκέφτεσαι πολυτελώς.

Ο Καπιταλισμός βέβαια προχώρησε.
Έδωσε ανέσεις, επέτρεψε λειτουργία συνδικάτων, νομιμοποίησε το απεργιακό δικαίωμα, βαπτίστηκε στην κολυμπήθρα του Δημοκρατικού- Κοινοβουλευτικού Σιλωάμ.
O Κοινοβουλευτισμός –βασικός σύμμαχος του Καπιταλισμού- ξεκίνησε Αγγλικός και κατάληξε Παγκόσμιος. Ο Καπιταλισμός είχε περισσότερες αφετηρίες καταλήγοντας κι εκείνος παγκόσμιος. Σε κάθε χώρα ντύθηκε τις συνήθειες και τα ήθη της. Όμως τα πρωτεύοντα χαρακτηριστικά του δεν τα απεκδύθηκε. Αν το έκανε θα αυτο-ακυρωνόταν. Χρησιμοποιώντας και την αμυντική στάση της Φροϋδικής εκλογίκευσης (αφού επικρατεί η δική μου λογική τότε όσα κάνω είναι λογικά, άρα όσοι διαφωνούν μαζί μου παραλογίζονται) κραύγασε μπροστά στο πρόσωπο του εργάτη: "Τι άλλο θες; Όλα στα έχω δώσει. Μόνο τα μέσα παραγωγής μη μου ζητήσεις. Μόνο μην προσπαθήσεις να με "απαλλάξεις" από το Κρατικό μου επικάλυμμα. Κάνε λίγο πίσω σε ό,τι αφορά το Δημοκρατικό μου μανδύα και θα τα βρούμε… Εγώ θα σε αφήσω να φτιάξεις και πολιτικά κόμματα για να διεκδικήσεις ό,τι θες". Το Κεφάλαιο σε ρόλο καθοδηγητή και κινητή της Ιστορίας.

Στις μέρες μας που ο Καπιταλισμός έχει αλλάξει μορφή και τρόπο, η άδεια που τότε δεν περνούσε ως έννοια καν από το μυαλό του εργάτη είναι καθεστώς και μάλιστα θεσμοθετημένο, δηλαδή ευλογημένο από το Κράτος. Είναι καπιταλιστικό τερτίπι, άσχετα αν προφανώς επιτεύχθη μετά από εργατικούς αγώνες. Κάποιος ήθελε να επιτρέψει την ύπαρξη του δικαιώματος αυτού, χωρίς με αυτό να θέλω να ακυρώσω τους αγώνες για την επίτευξή του. Είναι σαν το δικαίωμα της ψήφου: το έχουν όλοι μα σχεδόν κανείς δεν ξέρει τι είναι, δεν γνωρίζει τι ακριβώς να το κάνει, δεν γνωρίζει πώς ήταν κάποτε και πώς κατάντησε σήμερα.
Καλώς έχουμε το δικαίωμα στη Διακοπή, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτό υφίσταται μέσα σε ένα Σύστημα που τον υπόλοιπο καιρό δεν χαλαρώνει, δεν παλινδρομεί ή όταν παλινδρομεί ξέρει το λόγο.

Ο Καπιταλισμός διακόπτει τις εργασίες του το ίδιο διάστημα με εμάς, τους υπηρέτες του. "Αφεντικά και δούλοι σκατά γινήκαμε ούλοι" δηλαδή. Βέβαια το ότι κάνουμε διακοπές δεν είναι καθόλου αμελητέο. Όμως πρόκειται για ένα μικρό ή μεγαλύτερο διάστημα απόδρασης από την πραγματικότητα και μόνο αυτό… Δεν θα μου πει κανείς: σταμάτα και έλα όποτε θες ή αν δεν θες μην έρθεις κιόλας. Σταματάω για να επανέλθω δριμύτερος.
Αυτό έχει σημασία: να έλθω πιο δυνατός, περισσότερο ακμαίος, πιο γεμάτος. Όχι γεμάτος για μένα, όχι διακοπή για την αναστήλωση του Είναι μου, σωματικού και κυρίως πνευματικού. Όχι για αυτό. Αλλά για την επιχείρηση, τη δουλειά, την καθημερινότητα, το Είναι του Καπιταλισμού. Γιατί σημασία δεν έχω εγώ ή τα θέλω μου. Σημασία έχει κατά πρώτον η επιβίωση του Συστήματος και δευτερευόντως έρχομαι εγώ, γιατί πρέπει να υπάρχουν και κάποιοι που να δουλεύουν τη μηχανή. Χωρίς αυτό δεν υπάρχω, δεν ζω, δεν μπορώ να ονειρευτώ. Και εδώ πέφτει το δόλωμα της καριέρας που πάνω του έχουν στηθεί Πανεπιστημία, Κολλέγια, διανοούμενοι, οικονομολόγοι και λοιπά μονοδιάστατα ανθρωπάκια, μεταξύ αυτών και κάποιοι από εμάς. Και βέβαια πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα ρωτήσει: "πέρασες καλά στις Διακοπές; Γέμισες καθόλου τις μπαταρίες σου;". Εγώ, ο άνθρωπος, σαν μηχανή. Μπαταρίες = ενέργεια. Ενέργεια για ποιόν σκοπό, με τι όφελος; Ποιός με ρώτησε πού και πώς θέλω να "ξοδέψω" την ενέργειά μου; Με ποιές προϋποθέσεις πουλώ την ενέργειά μου, σε ποιούς και γιατί; Παλιά, κλασσικά ερωτήματα που για μένα πέρα από μαρξισμούς, αναρχισμούς (και όλους τους –ισμούς) πρέπει να τα σκεφτεί ο καθένας μόνος του για να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.

Για να δούμε τώρα τι κάνουμε όλοι μας στις διακοπές. Επιλέγουμε καταρχήν που θέλουμε να πάμε. Εξοικονομούμε χρήματα (μάλιστα παίρνουμε και επίδομα για αυτό) και βουρ για βουνό ή θάλασσα. Όπου πάμε προσπαθούμε να "αφοδεύσουμε" άγχη και προβλήματα του προηγούμενου διαστήματος, να κάνουμε σεξ, να πιούμε ή να μην πιούμε, να διασκεδάσουμε ή να χαλαρώσουμε, να κάνουμε και να ζήσουμε όσα δεν μπορέσαμε να κάνουμε και να ζήσουμε το προηγούμενο διάστημα. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα μεγαλύτερο Σαββατοκύριακο, ένα Σ.Κ. διαρκείας. Όλα αυτά ποικίλουν ανάλογα με την οικονομική κατάσταση του καθενός από εμάς, την προσωπικότητά του, την ψυχολογική του υπόσταση και πολλούς άλλους παράγοντες.

Μια ολόκληρη Κρατική και εφοπλιστική Βιομηχανία έχει στηθεί στις πλάτες μας προεξάρχοντος του Υπουργείου Τουρισμού, του Υπουργείου Γυρολόγων δηλαδή. Μάλιστα η Ελλάδα στηρίζεται ιδιαίτερα σε αυτή τη Βιομηχανία θάλασσας, αρχαιοτήτων, ήλιου, ρακόμελου και λοιπών πνευματικών, βρώσιμων και πόσιμων εδεσμάτων (παλιά είχαμε και τα διεθνώς γνωστά "Ελληνικά Καμάκια". Τα τελευταία χρόνια έχουν εκλείψει). Δημοσιογράφοι και αναλυτές μάς προτρέπουν να προτιμήσουμε την Ελλάδα για τις διακοπές μας, γιατί έτσι θα τονώσουμε το Εθνικό Προϊόν. Άσχετα αν ας πούμε στην Τουρκία το κόστος μπορεί να είναι μικρότερο. Εκπνορνευτική χρησιμοποίηση της Εθνικής Συνείδησης, για όποιον διαθέτει τέτοια. Πρέπει να σκεφτείς δηλαδή εκτός από την Ξεκούρασή σου και το Έθνος σου: τον προϋπολογισμό του, το έλλειμά του, τους υπαλλήλους που στηρίζονται σε εσένα για να μη χάσουν τη δουλειά τους. Είσαι υπεύθυνος για το Έθνος οποιαδήποτε στιγμή, σε οποιαδήποτε φάση, όσο κουρασμένος κι αν νιώθεις…

Σε όλα αυτά έχει μεγάλη σημασία ο χρόνος γιατί ο χρόνος είναι χρήμα (τι χυδαία φράση). Πόσες μέρες θα πας; Μία εβδομάδα; Μήπως δύο; Και που να πας; Στο εξοχικό που αυθαίρετα έφτιαξε ο μπαμπάς στο χωριό (και που νομιμοποίησε η Εθνική σου Αντιπροσωπεία) ή σε κάμπινγκ ή δωμάτιο κάποιου νησιού; Αν πας μια βδομάδα επαρκεί για να φορτίσεις τις ήδη καμένες μπαταρίες σου ή μήπως χρειάζονται δύο; Τα λεφτά φτάνουν για δύο; Όσες λύσεις τόσα και τα προβλήματα. Δεν μπορεί ο Καπιταλισμός να στα προσφέρει όλα. Πρέπει κι εσύ να βοηθήσεις. Θα σε διευκολύνει βέβαια, αλλά πρέπει κι εσύ να βιώσεις τη δικιά σου περιπέτεια προκειμένου να "φορτιστείς".

Θα πας σε γνωστούς ή εναλλακτικούς προορισμούς; Θα πάρεις ρούχα για νυφοπάζαρο ή πιο άνετα και "ανεξάρτητα"; Θα μου πει κάποιος πως αυτά εξαρτώνται από την προσωπικότητα και τα θέλω του καθενός. Δε θα διαφωνήσω, αλλά εδώ πρέπει να θυμίσω τους όρους "Οικοδόμημα" και "Εποικοδόμημα". Το εποικοδόμημα σε μερικές περιπτώσεις καλύπτει το οικοδόμημα (π.χ. μισθός 700 ευρώ-αγορά τσάντας 400 ευρώ).

Και πρέπει να πω ότι όλα αυτά ισχύουν σε οποιοδήποτε καθεστώς εγκαθιδρύεται παρά τη θέληση του ανθρώπου, επιβάλλει άποψη και κυρίως βούληση, συγχωνεύει κομφορμισμό και εναλλακτικότητα κι όλα αυτά τα προσφέρει σε συσκευασία ελευθερίας με επικάλυψη αυθόρμητης επιλογής. Μπορείς να πάς όπου θες για 15 μέρες, αλλά όταν γυρίσεις θα είσαι δικός μου και μόνος δικός μου.

Ωσότου λοιπόν φίλοι μου η δουλειά (καλύτερα η εργασία) γίνει παιχνίδι, όπως οραματιζόταν ο Φουριέ, όλοι θα μαζεύουμε κομμάτια και φωτογραφίες διακοπών για να διασκεδάζουμε τον υπόλοιπο άχαρο χρόνο μας.

Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2009

ΣΥΜΠΟΝΕΣΤΕ ΜΕ ΣΥΝΕΛΛΗΝΕΣ...


Και με ΝΔ πάω
και καλό ΠΑΣΟΚ έχω
και με το ΚΚΕ δε μας χωρίζουν και πολλά
και ορθόδοξος είμαι
και Συνταγματολόγος είμαι
και μπάτσους θέλω
και καραβανάδες γλείφω
και Δημοκράτης είμαι
και γιαγιάδες περνάω απέναντι στο δρόμο
και Ίωνα Δραγούμη γουστάρω
και Τσε Γκεβάρα επίσης
και εκκλησίες φτιάχνω
και τον δημοσιογράφο κάνω
και body builder ήμουν ένα φεγγάρι
και με τους ομοφυλόφιλους τελικά δεν έχω πρόβλημα
και Μέγα Αλέξανδρο θαυμάζω
και Φιντέλ Κάστρο συναντάω
και Χίτλερ δεν παρεξηγώ
και το Άγιο Πνεύμα μου έχεσε το κεφάλι
και τους χουντικούς θέλω
και Τσίπρα τελικά συμπαθώ
και οι αναρχικοί είναι παιδιά μου
και βασιλικούς ζητάω
και αριστερός είμαι άμα λάχει
και τσιγγάνους βοηθάω
και τους λογαριασμούς σας πληρώνω άμα έχετε ανάγκη
και πιάτα πλένω
και τα χοντρά στο σπίτι κάνω
και συφόνια ξεβουλώνω
και μωρά ξεσκατίζω
και πίπες παίρνω
και οικολόγος είμαι
και τα μεσημεριανά με εκφράζουν
και Πλεύρη γουστάρω
και οι Εβραίοι είναι φίλοι μου
και φιλοσοφία διαβάζω
και πρόγραμμα έχω
και τους Αλβανούς συμπονώ (αυτούς που βρίσκονται στην Αλβανία)
και στην Κύπρο πουλάω Πατριωτισμό με το καντάρι
και σε ριάλιτι μπορώ να βγω
και σκουλαρικάδες γουστάρω
και σεκιουριτάδες καταλαβαίνω
και Κουφοντίνα αναλύω
και πυρκαγιές σβήνω
και ό,τι θέλετε κάνω

αρκεί να πάρω καμιά θεσούλα στη νέα κυβέρνηση.

Γιατί έχω όραμα εγώ, δεν είμαι παίξε-γέλασε, είμαι μόνο γέλασε-φυλάξου. Δεν είμαι αριβίστας εγώ, απλά έχω πολυσύνθετη προσωπικότητα. Τι να κάνω που έχω υποσχεθεί στον Γεωργιάδη Υπουργείο Παιδείας και στον Βελόπουλο Υπουργείο Τύπου; Τι να πω και σε αυτούς τους δύο που μου έχουν φάει τα αυτιά; Κάθε μέρα με ρωτάνε: Εμείς μπαμπά πότε θα γίνουμε υπουργοί; Περνάνε τα χρόνια κι ανησυχούν τα παιδιά. Κι εδώ που τα λέμε... έχουν τα δίκια τους.

Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2009

ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ, ΕΛΛΗΝΕΣ...


Ελληνίδες, Έλληνες, Αγαπητά μου παιδιά

Σας ζητώ συγνώμη που διακόπτω τη ροή του τηλεοπτικού σας προγράμματος, αλλά πρέπει να σας μιλήσω. Δεν ξέρω γιατί πρέπει, έτσι μου είπαν Αγγέλου και Ζαγορίτης που είναι παιδιά τζιμάνια. Α, μη το ξεχάσω, κι ο Σουφλιάς το ίδιο μου΄πε αν και δεν άκουγε το Χριστό του. Να μου πεις, κι εγώ που δεν έχω πρόβλημα βαρηκοΐας τι κατάλαβα; Ποτέ μου δεν άκουσα τίποτα και κανέναν. Ούτε από μέσα ούτε απ΄έξω. Πάμε όμως παρακάτω.
Που λέτε, ο Λούλης δεν πολυσυμφωνούσε, αλλά του έβαλε κάτι φωνές ο Ζαγορίτης…. χέστηκε πάνω του το παλικάρι.
"Ρε μαλάκες" τους λέω "έχει δίκιο το παιδί, θα με πάρουν με τις πέτρες, γιατί τον προγκάτε;"
"Μη φοβάσαι πρόεδρε" μου απάντησαν εν χορώ "μόνο κάμερες υπάρχουν στην αίθουσα". Κι Ο Σουφλιάς ακόμα στον κόσμο του. Άλλα του έλεγαν άλλα απαντούσε. Έτσι, το πήρα απόφαση κι εγώ και βγήκα στο μπερντέ να τα πούμε…
Γκουχ Γκουχ (βήξιμο)

Βέβαια δε θα σας τα πω όπως τις άλλες φορές. Τιιιιιιι; Δεν καταλαβαίνετε; Θα καταλάβετε σε λίγο. Κι εσύ Παναγόπουλε που παίζεις με τα μπιμπλίκια εκεί πάνω στην ΕΡΤ, μην κάνεις καμιά μαλακία και κλείσεις τη ροή για να με σώσεις. Καλύτερα τρέξε να σώσεις τον εαυτό σου. Γιατί μπορώ να σε διώξω πάραυτα. Ξέρεις… οι εκλογές είναι σε ένα μήνα. Μην πολυκουνιέσαι το λοιπόν. Ωραία, το λύσαμε κι αυτό.

Σκεφτόμουν λοιπόν: Ρε γαμώτο, πάλι τις ίδιες μαλακίες θα τους πω; Τι σόι λόγος είναι αυτός που μου έχουν γράψει; Παιδιά, μου έχουν γράψει ένα λόγο Ζαγορίτης και Σία, που δεν χρειάζεται να έχεις σπουδάσει στο Tuft’s για να καταλάβεις ότι είναι χοντρή μαλακία. Μα την Παναγία τη Σουμελά, τέτοιες παπάρες δεν είχα πει ούτε στη Δ.Ε.Θ. του 2008! Μα τι λέω! Ούτε με τα γεγονότα του Δεκέμβρη δεν είχα ξεστομίσει τέτοιες αρλούμπες. Οπότε αποφάσισα να σας μιλήσω με όση ειλικρίνεια έχω. Μη γελάτε ρε, σοβαρά το λέω. Εντάξει, το ξέρω, είμαι μεγάλος πολιτικάντης όμως τέτοιους δε θέλετε;

Το ξέρω κι αυτό… σας έχω ζαλίσει με τα διαγγέλματα. Αφού κι εγώ ο ίδιος έχω βαρεθεί. Αλλά τι να κάνω; Είναι το μόνο που ξέρω να κάνω ως Πρωθυπουργός. Δεν μπορώ να τα ξέρω κι όλα.

Ακούστε λοιπόν πως είναι τα πράγματα. Πώς εσύ, ναι εσύ που με κοιτάς απορημένος από την plasma σου, πήρες ας πούμε από τον πατέρα σου ένα φούρνο κληρονομιά κι βγάζεις το ψωμάκι σου; Έτσι κι εγώ κληρονόμησα την ηγεσία ενός κόμματος, όχι βέβαια από τον πατέρα μου, αλλά από τον θείο μου… ξέρεις τον Κωνσταντίνο. Τι από ποιον Κωνσταντίνο; Από τον μοναδικό οικολόγο πρωθυπουργό της Ελληνικής Ιστορίας. Ναι, ναι, καλά κατάλαβες, ναι ρε σου λέω, σωστά θυμήθηκες. Είναι αυτός που το ΄61 έδωσε δικαίωμα ψήφου στα δέντρα, για να μην θυμηθώ τους νεκρούς ψηφοφόρους που αναστήθηκαν τότε και ψήφισαν Ε.Ρ.Ε. Μεγαλεία σου λέω, μεγαλεία…

Ήξερα λοιπόν το θείο, έπεσε πάνω μου και το σόι, κάτι που κι εγώ στην πορεία την ψώνισα πως είμαι ηγέτης… πολύ θέλει ο άνθρωπος; Εντωμεταξύ, με πηγαίνανε από μικρό στην ΟΝΝΕΔ, μετά ως φοιτητής μπήκα στη ΔΑΠ, είχα βαρύ βιογραφικό ο άτιμος και ακόμα βαρύτερο όνομα, βαρύ σαν ιστορία που λέει κι ο Στελάκης ο Διονυσίου.

Μετά από όλα αυτά έπρεπε να χτίσω και εικόνα μήπως και κάποια στιγμή γινόμουν Αρχηγός της Ν.Δ. και εξυπακούεται και Πρωθυπουργός της χώρας. Γιατί, εντάξει το όνομα, εντάξει οι σπουδές, αλλά με το προφίλ τι γίνεται; Εδώ να μου πεις τα κατάφερε ο Μητσοτάκης, εγώ θα κώλωνα; Είπαμε: είχα το όνομα εγώ. Ξέρεις πόσοι άνθρωποι στηρίζονταν πάνω μου; Εκατοντάδες στελέχη με υποστήριζαν. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί. Εντάξει, εντάξει είχα καλές σπουδές. Μα μήπως άλλοι δεν είχαν; Αλλά στο ξαναλέω: το όνομα μετράει πολύ. Κι εσένα τα τραβάει ο οργανισμός σου τα ονόματα. Ακούς Καραμανλής και λιώνεις, ακούς Παπανδρέου και σχεδόν χύνεις. Τι να σου κάνω κι εγώ; Εγώ σου φταίω; Κάτι τα δικολαβίστικα που μου έμαθαν στο Tuft’s, κάτι οι πρόβες που έκανα κουνώντας τις χερούκλες μου μπροστά στον καθρέφτη ώστε να μπορώ να σε πείθω, τελικά έπεσες μαλάκα...
Συγνώμη που σου μιλάω έτσι, αλλά τα θέλει ο κώλος σου. Το ψώνιο βέβαια για αρχηγιλίκι δε μπορούσα να το εμφανίσω αμέσως. «Κάθε πράγμα στον καιρό του κι ο κολιός τον Αύγουστο» έλεγε ο θείος. Ήμουνα μικρός ρε γαμώτο, δεν μπορούσα να σε κυβερνήσω όποτε ήθελα. Από την άλλη βέβαια αυτό με βοήθησε γιατί παρακολουθούσα τους άλλους. Έβλεπα πώς σε κουλάντρισε πουλώντας σου Σοσιαλισμό ο Αντρέας τόσα χρόνια. Ρε άρρωστος ήταν, δε μπορούσε να πάρει τα πόδια του κι εσύ τον ψήφιζες. Το μαζικό σύνδρομο του Έλληνα Σοσιαλιστή… Ας γελάσω, χα χα χα χα… σε καλό σου μαλάκα Έλληνα.
Μετά θυμάμαι που κατάπιες αμάσητο το Εκσυγχρονιστικό παραμύθι του Σημίτη και είδες πάλι τα χαΐρια σου.
Δεν ξεχάστηκα, μην ανησυχείς. Άκου να δεις ποιόν άλλον έκανες Πρωθυπουργό! Δεν θυμάσαι ή κάνεις πως ξέχασες; Τον Μητσοτάκη μαλάκα μου, τον Μητσοτάκη. Νόμιζες ότι το ξέχασα; Αυτός δεν ήταν που σε έπεισε για την εντιμότητά του και τον έκανες Πρωθυπουργό; Ρε σύ, αυτά δε γίνονται ούτε στα βιβλία του Stephen King! Εσύ πως το έκανες αυτό; Σκατά έχεις στο κεφάλι σου; Συγνώμη και πάλι αλλά μια φορά στη ζωή μου είπα να σταθώ ειλικρινής και έχω πάρει φόρα.

Με έκανες λοιπόν κι εμένα Αρχηγό της ΝΔ και μετά Πρωθυπουργό. Σου πούλησα με τη σειρά μου την κλασσική πλέον σειρά "Επανίδρυση του Κράτους με δώρο το Φιλελευθερισμό" και το έχαψες κι αυτό. Ε, τι να σου πω; Τέτοιος μαλάκας είσαι, τέτοιους μαλάκες σαν εμένα θες. Πάρε να ’χεις τώρα: σου έφερα Ρουσόπουλο και τον προσκύνησες, σου έβαλα Γιακουμάτο και τον γούσταρες υπουργό, πήγα να ιδιωτικοποιήσω την Παιδεία σου και άφησες μόνους τους φοιτητές στο δρόμο να τους δέρνω, έτρεχες για μεταπτυχιακά και η Νατάσσα μου πήρε Διδακτορικό χωρίς να έχει πτυχίο, έβλεπες τον Αλογοσκούφη να βάζει χέρι στην τσέπη σου κι εσύ γέλαγες, άκουγες τον Πολύδωρα να μιλάει και τον θαύμαζες επειδή δεν καταλάβαινες τι έλεγε, κάηκε η Ελλάδα το 2007 και σε έπεισα πως δεν ήμουν εγώ υπεύθυνος αλλά ο "στρατηγός άνεμος" και με ξαναψήφισες, κουνούσα τα χέρια μου -πειστικά πρέπει να παραδεχτείς- κι εσύ με πέρναγες για σπουδαίο, δεν έκανα τίποτα για τίποτα κι εσύ με ανακήρυττες καταλληλότερο στα γκάλοπ, κάλυψα Βουλγαράκη, Ρουσόπουλο και λοιπούς κι εσύ με χειροκροτούσες, έδωσα νέα έννοια στον όρο «πολιτική ευθύνη (Βατοπαίδι, Τσιτουρίδης, Μαγγίνας κλπ) κι εσύ πάλι χειροκρότησες γιατί δεν έχεις ακόμα και τώρα καταλάβει τι σημαίνει ευθύνη, έκλεισα τη Βουλή όταν γούσταρα κι εσύ στάθηκες στο "γράμμα" του Συντάγματος, όχι ότι ήξερες από Σύνταγμα, αλλά άμα στο λέει Πρετεντέρης και Χατζηνικολάου πάντα λες: δεν μπορεί αυτοί να κάνουν λάθος. Ελαστικοποίησα την εργασία σου κι εσύ κοίταζες μη χάσεις τη θεσούλα σου, ήθελα να σε βάλω να δουλεύεις ως τα 70 κι εσύ κοίταζες πώς να μπεις στο Δημόσιο για να σωθείς, σου έφερα περισσότερη αστυνομία κι εσύ πίστεψες πως τό ΄κανα για την ασφάλειά σου… για τη δική μου ασφάλεια ήταν βρε ηλίθιε. Μίλησα για νταβατζήδες κι εσύ ψάρωσες. Ρε μαλάκα, να σου πω κάτι; Τα βάζεις κανείς με το Μπόμπολα και το Λαμπράκη; Πρέπει να είσαι Πρωθυπουργός για να το κάνεις αυτό. Ξέρω τι λέω. Και ξέρεις γιατί λέω ότι ξέρω; Γιατί εγώ δεν ήμουν ποτέ Δικός σου Πρωθυπουργός. Εγώ ήμουν για τους κολλητούς μου, για κάτι εκδότες, για κάτι βουλευτάδες και εργολάβους μα πάνω από όλους για την Πάρτι μου.

Όσο δε, σε έπειθα για την Πρωθυπουργοσύνη μου ενώ δεν έκανα τίποτα, τόσο ήθελα να σε κοροϊδεύω και να γελάω μαζί σου. Μετά από όλα αυτά που σου είπα τι περίμενες να κάνω; Να ενδιαφερθώ για τα προβλήματά σου; Τι με ένοιαζαν εμένα βρε μαλάκα; Είχα τα δικά μου. Και φαντάζομαι μπορείς να μαντέψεις ποιο ήταν το μόνιμο πρόβλημά μου! Δεν μπορείς να το ψελλίσεις ούτε και τώρα; Θα σου πω εγώ: Είμαι εξουσιομανής αγόρι μου. Έχω μανία με την εξουσία… δεν μπορώ χωρίς αυτήν, δεν το αντέχω. Αλλά τι τα θες τώρα, χέστα…

Α, και κάτι τελευταίο. Αν νομίζεις πως ο Γιωργάκης διαφέρει από μένα, θα σε στεναχωρήσω. Είμαστε καρμπόν. Μην τρέφεις λοιπόν αυταπάτες για "ανθρώπινη κοινωνία" και άλλα τέτοια κολομεγλυφάτα που σου τσαμπουνάμε. Εγώ θα την κάνω. Δεν βλέπω να με παίρνει για παραπάνω. Δε μου μένει και κάτι άλλο. Έφαγα, ήπια, κορόιδεψα, κάλυψα. ΤΩΡΑ ΤΕΛΟΣ.

Γειά σου μαλάκα Έλληνα. Πολύ γέλασα μαζί σου αυτά τα 5 χρόνια. Σε ευχαριστώ που φάνηκες τόσο ηλίθιος. Είναι βολικό και για σένα και για μας…

ΥΓ: Ό,τι έχεις ακούσει όλα αυτά τα χρόνια για play station και κάτι τέτοια, να ξέρεις ότι είναι ψέματα. Εγώ πάντα προτιμούσα τη Νintendo… έχει καλύτερα γραφικά...